Radziejowice jest to miejscowość położona na Mazowszu, przez którą przepływa rzeka dawniej zwana Radziejówką, dzisiaj Pisią Gągoliną. Nazwa osady została utworzona od dawnej nazwy rzeki. Także nazwa rodu, który założył osadę, została utworzona od nazwy rzeki. Nazywali się Radziejowscy, a działo się to w XV wieku. Osada rozwijała się gdyż została utworzona, na tamte czasy, w dogodnych warunkach. W średniowieczu warunki naturalne odgrywały bardzo ważną role np. rolnictwo, gdyż każda osada musiała się sama wyżywić. Dlatego osady powstawały na terenach bogatych w żyzne ziemie. Osada musiała być tak położona, aby w razie wojny można było się obronić. Rzeka, która posiadała liczne rozlewiska, nawadniała i użyźniała okoliczne pola, co umożliwiało uprawę roli. Liczne wyspy i wzgórza stwarzały dogodne warunki do obrony przed nieprzyjacielem.
W XV wieku (jak podaje literatura pierwszy znany przedstawiciel rodu) Andrzej Radziejowski zbudował drewnianą osadę, która później kilka razy była rozbudowywana i przebudowywana.
Właścicielami Radziejowic byli wojewodowie, starostowie, marszałkowie Sejmu (np. Hieronim Radziejowski), arcybiskup Michał Radziejowski. Ludzie ci stali u boku królów Polski, mieli wpływy w państwie. Była to miejscowość ciesząca się sympatią królów. Często odwiedzali ją Kazimierz Jagielończyk, Zygmunt III Waza z królową Konstancją, Jan Kazimierz, Jan III Sobieski.
Ważną rolę w historii państwa polskiego odegrał Hieronim Radziejowski. Uznawano go za zdrajcę narodowego. Przyczynił się (tak podaje literatura) do najazdu Szwedzkiego (Potopu w 1655r.). Oskarżał władcę Polski Jana Kazimierza o romans ze swoją żoną Elżbietą Słuszczanką. Były przypuszczenia, że król często swą lubą odwiedzał w pałacu. Prawdopodobnie dlatego powstała Aleja Lipowa, która prowadzi w kierunku Mszczonowa. Opowieść głosi, że na cześć każdego spotkania z królem, Elżbieta sadziła lipę. Aleja liczy ok. 3 km więc tych spotkań musiało być wiele.
Ostatnim przedstawicielem rodu Radziejowskich był Michał – arcybiskup gnieździeński. Po śmierci Jana III Sobieskiego króla Polski, piastował najwyższą władzę w państwie polskim do wyboru nowego następcy. Pomimo iż był arcybiskupem, lubił rozrywki i kobiety. Kobieta, która odmówiła przyjemności Michałowi zmarła w lochach pałacu, teraz ukazuje się jako Biała Dama. W 1705r. zmarł Michał Radziejowski. Radziejowice przeszły w posiadanie rodzin Prażmowskich, Szembeków, Ossolińskich. W 1782 roku Anna z Ossolińskich wniosła w wianie Radziejowice drugiemu mężowi Kazimierzowi Krasińskiemu i taki stan trwał do II wojny światowej. Z 1905 r. jest zachowany spis składowych części radziejowickich gruntów dworskich i ich powierzchnie:
Folwark Radziejowice poduchowne- 92 morgi
Karolinów – 99 mórg
Wręcza – 49 mórg
Gnojna – 495 mórg
Józefpol – 664 morgi
Nowy Dwór – 180 mórg
Mszczonów wójtostwo – 85 mórg
Kaczyn – 40 mórg
Towarzystwo Wręcza A – 206 mórg
Olszówka – 330 mórg
Grabce – 363 morgi
Pieńki – 183 morgi
Osada Józefpol – 58 mórg
Osada Słabomierz Nowosielski – 21 mórg
Młyn Koryntów – 132 morgi
Młyn Hamernia – 39 mórg
Młyn Dobiegała – 33 morgi
Osada Józef Nadolny – 36 mórg
Działkowi Korytów B – 153 morgi
Osada Adamów – 60 mórg
Działkowi Radziejowice – 153 morgi
Folwark Kuklówka Zarz. – 122 morgi
Młyn Kuklówka Zarzeczna – 55 mórg
Karczma Kuklówka Zarzeczna – 8 mórg
Cegielnia Radziejowice – 16 mórg
Fabryka zapałek Józefpol – 6 mórg
Razam: 6277 mórg
Ten obszar rolny posiadał także karczmę i na pewno jakieś formy wspólnego gospodarowania ziemią przez chłopów. Krasińscy byli bardzo dobrymi gospodarzami. Pałac był odbudowany, zbudowano mały zameczek, założono wokół pałacu park, pobudowano murowany kościół. Ostatnimi właścicielami byli Marta z Pusłowskich i Kazimierz (1850 – 1930) Krasińscy. Radziejowice kupili od Edwarda Krasińskiego (1870 -1940) – swego bratanka, zasłużonego działacza społecznego i kulturalnego, twórcy Biblioteki i Muzeum Ordynacji Krasińskich, zamordowanego przez hitlerowców w Dachau!
Literatura: Maria Barbasiewicz, Ewa Pustoła – Kozłowska, Radziejowice fakty i zagadki 1997r. Ewa Pustoła – Kozłowska, Radziejowice – Zespół pałacowo – parkowy